Γυρίζει … σελίδα, μάς πληροφορεί πρωτοσέλιδα η Αναζήτηση Αγοράς των ημερών μας – μια χλωμή εκδοχή της ομότιτλης τοπικής έκδοσης του παρελθόντος, και πολύ περισσότερο της Αναζήτησης του Γιώργου Κακάτσου – και πώς το συμβολοποιεί αυτό; Με τη φωτογραφία της “Στρούγκας” (Δεκελείας 116) με το μαύρο φούμο των λεκτικών βασιβουζουκισμών των ορδών που επιτέθηκαν στις 25 Φεβρουαρίου 2017 στην κυψέλη κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού και πολιτιστικής δημιουργίας που στεγαζόταν εκεί, με άλλη μια κατά την κατεδάφιση του κτίσματος όπου σε πρώτο πλάνο βλέπουμε τον δήμαρχο Γιάννη Βούρο και τον μέχρι πρόσφατα αντιδήμαρχο τεχνικών υπηρεσιών Σωτήρη Κοσκολέτο και με τη μακέτα του υπό ανέγερση ΚΑΠΗ σ’ αυτή τη θέση, όταν εγκριθεί η σχετική χρηματοδότηση…
Τι θα είχα να παρατηρήσω;
Καταρχήν, της Νέας Φιλαδέλφειας της γύρισε βίαια σελίδα η δικτατορία των συνταγματαρχών, καθιστώντας την πόλη-πέρασμα και μοιράζοντας στρέμματα του Δάσους (τα 27 στρέμματα στην ΑΕΚ δεν ήταν τα μόνα), ενώ δεν σεβάστηκε τον χαρακτήρα και την αισθητική της πόλης, επιτρέποντας τον περιτριγυρισμό της με κάθε λογής κτίσματα ή και φυτεύοντας τέτοια κτίσματα εντός της.
Η πορεία δυστυχώς αυτή δεν αντιστράφηκε, τουναντίον επιτάθηκε, ακόμη και όταν δυνάμεις υποτίθεται ριζοσπαστικές ή και επαναστατικές είχαν την πρωτοκαθεδρία στην πόλη – οι προσφυγικές γειτονιές της περιοχής Αθηνών-Πειραιώς, μαζί και η Νέα Φιλαδέλφεια, κρίσιμος κρίκος της πολεοδομικής πραγματικότητας της Αττικής, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, δεν έτυχαν σχετικής μέριμνας από μέρους τους, παρά τις επιστημονικά επεξεργασμένες προτάσεις που είχαν κατατεθεί, θα έλεγα ότι εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους, με αποτέλεσμα να αλωνίζουν οι επιτήδειοι και τα συμφέροντα.
Και τώρα στα τρέχοντα – έχει δίκιο η Αναζήτηση Αγοράς των ημερών μας στο πρωτοσέλιδό της (Σεπτέμβριος 2021); Ασφαλώς και έχει! Η Νέα Φιλαδέλφεια όντως έχει γυρίσει σελίδα, τελευταία όμως κατεβαίνοντας κι άλλα σκαλιά στου κακού τη σκάλα.
Η δόλια και βίαιη καταστολή του κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού και της πολιτιστικής δημιουργίας που αναπτύχθηκε Δεκελείας 116 και άπλωσε το ενδιαφέρον της στην υπεράσπιση της πόλης και του πνεύμονά της, του Δάσους της, μάλιστα τυπώνοντας και μια ζουμερή εφημερίδα, το Χαμπέρι, μια καταστολή που συνέβη με την ανοχή των ριζοσπαστικών και επαναστατικών και καλά δυνάμεων, προκάλεσε βλάβη στη ζωή της πόλης – κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος γι’ αυτό, φαίνεται όμως πως ο Γιάννης Βούρος και ο Σωτήρης Κοσκολέτος είναι (αυτό δείχνει το πρωτοσέλιδο της Αναζήτησης Αγοράς).
Χρειάζεται όμως να μάθουν πως η Στρούγκα, κι ό,τι αυτή υπήρξε, εντάσσεται στην iστορία της Νέας Φιλαδέλφειας. Και έτσι την αντιμετώπισε μια τοπική εφημερίδα, η οποία ήδη πριν τη δεύτερη κιόλας επέτειο της εκρηκτικής αυτής λαϊκής πρωτοβουλίας αφιέρωσε ένα δισέλιδό της “στην πιο ενεργή πολιτική και κοινωνική ανεξάρτητη κίνηση” της Νέας Φιλαδέλφειας, πλαισιώνοντάς το με πλούσιο και πολιτισμένο φωτογραφικό υλικό, που αποτελούσε ένδειξη του πώς και προς τα πού πορεύονταν τα πράγματα – τίτλος του δισέλιδου αφιερώματος “Τα Παιδιά της Στρούγκας”, που κατέληγε ως εξής:
“Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, κινήσεις σαν και αυτή που προάγουν τη συλλογικότητα, τους εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης και ευαισθητοποιούν πάνω σε κοινωνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά και πολιτιστικά θέματα είναι καλό να υπάρχουν και να στηρίζονται από τους κατοίκους της περιοχής. Η κίνηση αυτή είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην πόλη μας και παρόλες τις ανωμαλίες που συνάντησε και συναντάει καθημερινά, προχωράει και μεγαλώνει, μέσα από τη συλλογικότητα και τη συμμετοχή όλων” (βλ. Επιτέλους, αριθμός φύλλου 152, Δεκέμβριος 2010, σελ. 16-17).
Κώστας Π. Παντελόγλου
