Η Γνωμοδότηση του τίτλου, απόσπασμα της οποίας καταχωρώ στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” σήμερα, φέρει την υπογραφή του Μιχαήλ Δεκλερή, Προέδρου του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, ο οποίος υπήρξε εκ των ανωτάτων δικαστικών μας με σημαντική τη συμβολή του στην προστασία του περιβάλλοντος.
Χρήσιμη θαρρώ αυτή η καταχώρηση, και όχι μόνο για τη γνώση της ιστορίας – πρόκειται για το σημείο 4 της Γνωμοδότησης (Σελ. 3 και 4 αυτής). Ας διαβάσουμε τι λέει:
“Τίθεται εν πρώτοις ένα ζήτημα συνταγματικού κύρους του ειρημένου άρθρ. 19 του Ν. 3044/2002, στο οποίο σωρεύονται αδιακρίτως διοικητικές πράξεις, ως είναι η παραχώρηση της δασικής εκτάσεως για την επέκταση του Γηπέδου και η τροποποίηηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, με κανονιστικές διατάξεις, ως είναι ο καθορισμός όρων και περιορισμών δομήσεως, ως επίσης ο καθορισμός των χρήσεων γης. Διοικητικές πράξεις υπό τον μανδύα διατάξεως νόμου είναι σφετερισμός αρμοδιοτήτων της εκτελεστικής εξουσίας από το νομοθετικό σώμα. Εισάγουν σύγχυση εξουσιών κατά το σύστημα “κυβερνώσης Βουλής”, που απαγορεύεται από την αυστηρή διάκριση των εξουσιών που επιτάσσει το άρθρ. 26 του Συντάγματος. Τεχνικές διοικητικές πράξεις, όπως αυτές που ανάγονται στο Σχέδιο Πόλεως ή στις παραχωρήσεις δημοσίων κτημάτων κά., δεν μπορεί να ασκούνται ευθέως από την Βουλή υπό τον μανδύα νόμου, πρώτον μεν διότι η Βουλή προδήλως δεν διαθέτει την ανάλογη τεχνική ικανότητα (capacity) και δεύτερον διότι με τον τρόπον αυτόν αποκλείεται εσκεμμένως η άσκηση ενδίκων μέσων των ενδιαφερομένων ενώπιον του ΣτΕ κατά των πράξεων αυτών. Τοιουτοτρόπως παραβιάζεται και το άρθρ. 20 του Συντάγματος που εγγυάται το δικαίωμα της ενδίκου προστασίας των πολιτών. Σημειωτέον ότι η πρακτική αυτή είναι εσκεμμένη και συχνή τα τελευταία χρόνια, τουθ’ όπερ αποτελεί σοβαρή διατάραξη της συνταγματικής τάξεως και του Κράτους Δικαίου. Στις “Αρχές του Γιοχάνεσμπουργκ”, που εψηφίσθησαν ομοφώνως από το Παγκόσμιο Συμπόσιο Δικαστών, αναγνωρίζεται ρητώς το αλληλένδετο των Αρχών Κράτους Δικαίου και Βιωσίμου Αναπτύξεως. Κατά ταύτα, για τον προέχοντα αυτό λόγο το άρθρο 19 του Ν. 3044/2002 είναι ανίσχυρο ως αντισυνταγματικό”.
Κώστας Π. Παντελόγλου