Image

Τουφεκιές στον αέρα, πάντοτε με το χέρι σε ξένες τσέπες

6
λεπτά ανάγνωσης

Οι προηγούμενοι “αριστεροί” υποσχέθηκαν νόμιμο πάρκινγκ επί της Δεκελείας, θέσεις πάρκινγκ για μηχανάκια και υπόγειους κάδους απορριμμάτων στην Πατριάρχου κι έναν κανονισμό για τη λειτουργία των τραπεζοκαθισμάτων στην πόλη, προκειμένου να επιτύχουν, δήθεν, τη συμφιλίωση δύο ασύμβατων μεταξύ τους χρήσεων στο κέντρο της πόλης: της υπερτοπικής διασκέδασης και της κατοικίας. Στην πραγματικότητα, μέτρησαν τις δυνάμεις τους απέναντι στις πιέσεις της “επιχειρηματικότητας” και του κόμματος που και κυβερνούσε και τους στήριζε, και αποφάσισαν να μην ικανοποιήσουν τους κατοίκους στα βασικά: στην εξασφάλιση ενός βιώσιμου περιβάλλοντος για να ζήσεις, στην επιδίωξη της συγκράτησης του κόστους της κατοικίας σε ένα Λεκανοπέδιο που ολοένα γίνεται ακριβότερο για τον άτυχο ενοικιαστή, στη δίκαιη επιστροφή των φόρων που εισπράττονται σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης προς τον λαό που πληρώνει τα περισσότερα.

Οι νυν δεξιοί, σαφέστατα πιο αδέξιοι στον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται τις επιδιώξεις τους, ένα πράγμα έχουν μόνο να πουν κάθε τόσο – πόσα λεφτά διεκδικούν να πάρουν από τις δικές μας τσέπες για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα άλλων. Το παραμύθι για το Άλσος και τη διαχειριστική του, που συνεχίστηκε με το σχέδιο υπόγειου πάρκινγκ στο Πάρκο Μικρασιατών, τώρα έρχεται να συμπληρωθεί με την ανακοίνωση για το δήθεν έργο ανάπλασης του κέντρου της πόλης, δηλαδή μιας σκληρής παρέμβασης επ’ ωφελεία των επιχειρηματικών συμφερόντων στην έτσι κι αλλιώς γεμάτη προκλήσεις πραγματικότητα του προσφυγικού συνοικισμού. Χρειάστηκε βέβαια πρώτα να γίνει η πόλη πανελλήνιο βούκινο για την ελλιπή δημοτική της διαχείριση κατά την πρόσφατη βροχόπτωση έστω και για να υπάρξει αυτό το δελτίο τύπου… Στο αφήγημα της διοίκησης Βούρου-Κωνσταντινίδη, της οποίας κεντρικοί πυλώνες υπήρξαν εξαρχής και παραμένουν πρόσωπα με αντιδραστικές απόψεις, όπως ο Νίκος Παπανικολάου, ο Ηλίας Τάφας κι ο Σωτήρης Κοσκολέτος, όλα αυτά, το Άλσος, το πάρκινγκ, η ανάπλαση, αναβαπτίζονται από “συνοδά έργα του γηπέδου” σε αυτοτελή πολιτική της διοίκησης. Όμως ο αλεξιπτωτιστής Βούρος και οι καθόλου αλεξιπτωτιστές άνθρωποί του δεν τολμούν ποτέ να μας πουν το ακριβές περιεχόμενο των έργων που δήθεν σχεδιάζουν οι ίδιοι. Παράλληλα, η δήθεν αριστερή αντιπολίτευση στηλιτεύοντας την αναβάπτιση δεν μάς λέει ότι τα “συνοδά έργα” ανατρέπουν τη ζωή της πόλης. Υπάρχουν λόγοι για την ασάφεια της διοίκησης ως προς το περιεχόμενο των έργων:

  1. Δεν το ξέρουν, πρώτα-πρώτα. Εφάνη όταν επί αντιδημαρχίας Σωτήρη Κοσκολέτου στις τεχνικές υπηρεσίες, έρχονταν πατσαβούρια για εισηγήσεις στο δημοτικό συμβούλιο και μετά ο μηχανικός Κοσκολέτος, χωρίς τη συνδρομή των τεχνικών υπηρεσιών, έφερνε τους εργολάβους της “Αγιά Σοφιάς” για να δικαιολογήσουν το σχεδιασμό της δήθεν δημοτικής πολιτικής.Φοβούνται να το υπερασπίσουν – κι αυτό φάνηκε απ’ την ιστορία της διαπαραταξιακής επιτροπής για τη διαχειριστική μελέτη του Άλσους κι απ’ το outsourcing προς τον Παντελή Γρετζελιά για τα ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά στην ανατολική πλευρά της υπογειοποίησης της Πατριάρχου Κωνσταντίνου.Το σημαντικότερο: θέλουν ν’ αφήσουν όλη την πόλη στο σκοτάδι, θεωρώντας (σωστά, ως προς την αντιπολίτευση τουλάχιστον), ότι κανείς άλλος δεν πρόκειται να τη διαφωτίσει και άρα το ζητούμενο των μεγάλων και μικρών επιχειρηματικών συμφερόντων και των κολαούζων τους θα τελεστεί πρώτα και μετά θα αρχίσει ο κόσμος να παραπονιέται…
Τα δύο ακόμη εκατομμύρια που βγαίνουν απ’ τις δικές μας τσέπες για δήθεν “ανάπλαση του ιστορικού κέντρου” της Νέας Φιλαδέλφειας δεν θα πάνε βέβαια γι’ αυτή τη δουλειά. Για να κάνεις πραγματική ανάπλαση, απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις:
  • Να γνωρίζεις τι σημαίνει ο όρος, ήτοι να θες να διατηρήσεις κι όχι ν’ ανατρέψεις τις βασικές πολεοδομικές αρχές του συγκροτήματοςΝα έχεις κάνει κάποια μορφή επιστημονικής έρευνας για τα προβλήματα των κατοίκωνΝα έχεις κάνει δημόσιο διάλογο για τα προβλήματα αυτά και να έχεις ακούσει τις απόψεις των κατοίκωνΝα έχεις επεξεργαστεί αυτά τα δεδομένα για να σχηματίσεις ένα σχέδιοΝα έχεις θέσει αυτό το σχέδιο σε δημόσια διαβούλευση για να συζητηθούν άλλες ιδέες, αντιρρήσεις κλπ.
Εδώ δεν έχουμε τίποτα απ’ τα παραπάνω, έχουμε όμως τα παρακάτω: Ήδη απ’ το καλοκαίρι του 2015, γράφαμε στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας για την “πλατεία Μελισσανίδη”, τον σχεδιασμό που προέκυπτε από τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της “Αγιά Σοφιάς”. Ας τον ξαναθυμίσουμε οπτικά, μαζί με το σχόλιό μας τότε:

“Η Δεκελείας αλλάζει ολοκληρωτικά χαρακτήρα, μετατρεπόμενη ουσιαστικά σε λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας, διαιρώντας στα δυο την πόλη. Τα φανάρια της πλατείας Πατριάρχου και του παλιού τέρματος (Δεκελείας και Φωκών) καταργούνται και αντικαθίστανται από δύο νησίδες που ορίζουν τις υποχρεωτικές κυκλικές διαδρομές των αυτοκινήτων. Για να χωρέσουν όλα αυτά, θίγεται φυσικά και ο χώρος της πλατείας και μέρος του πεζοδρόμου της Δεκελείας, με πιθανά θύματα και μεταξύ των προστατευόμενων κυπαρισσιών της δενδροστοιχίας. Πολλές απορίες δημιουργούνται από το σχέδιο αυτό: Πώς ακριβώς εννοούν οι μελετητές ότι θα πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο, για παράδειγμα; Οι κίτρινοι κύκλοι με την κόκκινη διαγράμμιση σημειώνουν τις θέσεις δυο φαναριών, το ένα στην έξοδο της υπογειοποίησης επί της Φωκών και το δεύτερο στη συμβολή Σμύρνης και Προύσης, όπως υπάρχει και σήμερα. Να τι εννοούσε ο Μελισσανίδης όταν δήλωνε ότι «εμείς θέλουμε να κάνουμε το γήπεδο στο χωράφι μας και τίποτε άλλο»: όλη η Νέα Φιλαδέλφεια είναι το χωράφι, όχι μονάχα η παλιά έκταση του γηπέδου και τα περίφημα στρέμματα του Άλσους που παραχωρούνται”. Η δημοτική αρχή Βούρου-Κωνσταντινίδη, δια των πρωτεργατών της επιχειρεί και σήμερα να αποκρύψει απ’ τους κατοίκους αυτής της πόλης ότι τα σχέδια της αλλαγής της είναι απλώς σχέδια προσέλκυσης κι άλλων αυτοκινήτων στην περιοχή, με πρόσχημα το γήπεδο και τη μονοκαλλιέργεια της νυχτερινής διασκέδασης. Αυτό δεν είναι ανάπλαση – ούτε, βέβαια, είναι ανάπλαση η οικονομική εκμετάλλευση ενός δήθεν γραφικού και νοσταλγικού ντεκόρ ολίγων οικοδομικών τετραγώνων (αυτών που πεζοδρόμησε παλαιότερα ο Παντελής Γρετζελιάς) από τη βιομηχανία της διασκέδασης. Απ’ το μενού λείπει, για την ώρα μόνο, η αλλαγή του προεδρικού διατάγματος του 2001. Λογικά θα είναι το επόμενο βήμα. Πάντως, παραφράζοντας τον ποιητή, “αποχαιρέτα την, τη Φιλαδέλφεια που χάνεις…”.

ΥΓ. Περιττό να πούμε, μια που τα έχουμε ξαναγράψει, ότι το ενδιαφέρον του δήμου ΝΦ-ΝΧ για την περιοχή του προσφυγικού συνοικισμού είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το ενδιαφέρον που δείχνει για την περιφέρεια της πόλης, παρά το γεγονός ότι τα μέλη της “ομάδας Βούρου” δεν έχουν κάποια σχέση με τον συνοικισμό. Οι ριγμένοι της περιφέρειας θα έπρεπε να αισθάνονται τυχεροί με την αδιαφορία μιας διοίκησης τόσο μακριά απ’ τα πραγματικά προβλήματα: αυτό το ενδιαφέρον για το κέντρο δεν παράγει κανένα θετικό αντίκρυσμα για τους κατοίκους του προσφυγικού συνοικισμού, που είναι και οι μόνοι πραγματικοί, καθημερινοί του χρήστες και οι μόνοι διαρκείς χρηματοδότες της συντήρησής του.

π.

1 Comments Text