Τους δύο όρους του σημερινού τίτλου λάνσαρε ο Μίκης Θεοδωράκης, σε γράμμα του προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα πριν σχεδόν ένα χρόνο, το οποίο το πληροφορηθήκαμε τώρα από την κοινοποίηση του γράμματος που έκανε το ΚΚΕ – ωστόσο τα “Μεγάλα Μεγέθη” και οι λεπτομέρειες χρησιμοποιήθηκαν και από τον Δημήτρη Κουτσούμπα σε τοποθετήσεις του αυτές τις ημέρες.
Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως συντελεί και αυτός στην αλλαγή του νοήματος των λέξεων, διότι φυσικά δεν είναι λεπτομέρειες οι πολιτικές μεταπτώσεις του Μίκη Θεοδωράκη (ας μην πάω πιο πίσω, ας μείνω στα χρόνια της Μεταπολίτευσης) – όπως δεν είναι λεπτομέρειες όλοι εκείνοι που συνετέλεσαν και αυτοί για να υπάρχει ο Μίκης Θεοδωράκης και το έργο του, κόντρα στον διωγμό από την κρατούσα κατάσταση και τη δυσπιστία ή και εχθρότητα κομματικών καρεκλοκένταυρων, πιστεύοντας στην μουσική, γενικότερα την πολιτιστική αναγέννηση της πατρίδας.
Αν τα πράγματα επιμείνουν στην αλλαγή του νοήματος των λέξεων, πρέπει να θυμηθούμε τον Βάρναλη, το πρώτο του χρονογράφημα στην εφημερίδα Προοδευτικός Φιλελεύθερος στις 24 Απριλίου 1950, στο οποίο συν τοις άλλοις είχε σημειώσει: “Δυστυχώς ο πολιτισμός μας σ’ ολάκερο τον Κόσμο έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε αφού έχασε τα πράγματα, αγωνίζεται να κρατηθή από τις λέξεις. Αλλά τι να γίνει; Μια αναθεώρηση του εννοιολογικού μέρους των λεξικών θα είχε μόνο θεωρητικήν αξία και καθόλου πρακτική. Το σωστό θα ήταν όχι ν’ αναπροσαρμόσουμε τις λέξεις με τα πράγματα, παρά να αλλάξωμε τα πράγματα ώστε οι λέξεις να ξαναβρούνε το αληθινό τους νόημα”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
