Πάνω από 50 χρόνια πέρασαν από τότε που πρωτοδιάβασα τα όσα ακολουθούν. Ήμουν τότε σπουδαστής της Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου και σκεπτόμουν τη χρησιμότητα του πράγματος για εφαρμογή στα σχολεία της δικής μας πόλης, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε επαγγελματική αποκατάσταση όχι λίγων από τους νέους και τις νέες μας, ή εν πάση περιπτώσει στην απόκτηση τεχνικών ικανοτήτων, αλλά και γνώσεων από τη μεριά τους.
Η πείρα που είχα αποκτήσει εργαζόμενος στις βιοτεχνικές επιχειρήσεις που είχε ή μετείχε ο πατέρας μου Παντελής Παντελόγλου -ένας ταλαντούχος δημιουργός παιχνιδιών και γενικότερα αντικειμένων από πλαστική ύλη, μα και ψευδοκοσμημάτων- με είχε πείσει ότι οι νέοι και οι νέες της πόλης θα τα κατάφερναν και σε αυτό το πεδίο, αν τους δινόταν η ευκαιρία από τους αρμόδιους· δεν τους δόθηκε όμως…
Τούτο τον καιρό της κρίσης, είπα να θέσω ξανά υπόψη όλων τα σχετικά, ωφέλιμα κατά τη γνώμη μου όχι μόνο για την εκπαίδευση της νέας γενιάς αλλά και την επαγγελματική της προοπτική, από τον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”.
Ας δούμε λοιπόν περί τίνος ακριβώς πρόκειται:
“Το Λύκειον Θηλέων Μιχαήλ Κοκονάι Βιτέζ του Ντεμπρεσέν δημιούργησε μια πραγματική εκστρατεία που τείνει ν’αναζωντανέψει τα ήθη και τα έθιμα της Αρχαίας Ελλάδας και να διαδώσει την κουλτούρα της.
Η νεολαία του Λυκείου χρησιμοποιεί για τον σκοπό αυτό ένα τρόπο ολότελα νεωτεριστικό. Με την βοήθεια του Ζανός Πορσάλμα, καθηγητή της ιστορίας και της ιστορίας της τέχνης, οι νεαρές μαθήτριες κατασκευάζουν μικρά πρότυπα, πιστές αναπαραστάσεις των μνημείων της αρχιτεκτονικής της Αρχαίας Ελλάδας. Έτσι κατασκεύασαν, τηρώντας αυστηρά τις αναλογικές διαστάσεις με το αρχέτυπο, την Ακρόπολη στο σύνολό της, το Θησείο, πολλά ελληνικά θέατρα, τα ερείπια του Ναού των Θηβών, πολλές ελληνικές κατοικίες, και ακόμη μεγάλο αριθμό μοντέλων ή αντικειμένων, που θα έπαιρνε πολύ μάκρος αν τα αναφέραμε εδώ, τα οποία βρήκαν όλα θέση στις αίθουσες που συνθέτουν ένα πραγματικό Μουσείο της Ελληνικής Κουλτούρας.
Οι νεαρές μαθήτριες γίνανε αληθινές καλλιτέχνιδες στην τέχνη της κατασκευής μοντέλων που αναπαριστούν τα μνημεία της Αρχαίας Ελλάδας. Χειριζόμενες με ικανότητα την σμίλη και το πριόνι δίδουν μορφή σε θαυμάσια κιονόκρανα. Στην δουλειά τους υπολογίζουν με ακρίβεια τις σωστές αναλογικές διαστάσεις όλων των τμημάτων του έργου, ώστε η μακέττα του να είναι ακριβής μικρογραφία σε κάθε σημείο του μνημείου που η οικοδόμησή του χρονολογείται εδώ και 2.000 ως 3.000 χρόνια.
Μια άλλη ομάδα νεαρών μαθητριών ασχολείται με την κατασκευή αγγείων στο ακριβές σχήμα των αγγείων που κατασκευάζονταν στην Αρχαία Ελλάδα, πάνω στα οποία αντιγράφονται οι παραστάσεις που εμφανίζονται στα πρωτότυπα. Επίσης απομιμούνται με εξαιρετική ικανότητα την τέχνη του ελληνικού μωσαϊκού.
Οι νεαρές μαθήτριες προμηθεύονται και συλλέγουν με αλληλογραφία όλες τις εκδόσεις των έργων που εκδίδονται στην Ευρώπη και τα οποία μπορούν να τους δώσουν χρήσιμα δεδομένα για το αντικείμενο που τις ενδιαφέρει, βοηθώντας τις να κατασκευάσουν τα μικρογραφικά μοντέλα τους στις ακριβείς αναλογίες των αρχαίων αριστουργημάτων τέχνης. Το ντοκουμεντάρισμα που οι νεαρές μαθήτριες κατάφεραν να συγκεντρώσουν είναι τέτοιο ώστε μπόρεσαν να σχηματίσουν μια μικρή βιβλιοθήκη, που τους επιτρέπει να μελετούν και να σχεδιάζουν τις μακέττες ή τα αγγεία τα οποία θέλουν να προβάλλουν κατά τρόπο απόλυτα επιστημονικό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, με την δουλειά των νεαρών μαθητριών βγήκαν από τα ικανά χέρια τους πιστά αντίγραφα έργων τέχνης που τα πρωτότυπά τους βρίσκονται στα ελληνικά μουσεία ή στα μουσεία της δύσης.
Οι μορφωμένοι της πόλης Ντεμπρεσέν έδειξαν πάντα μεγάλη κλίση προς την ελληνική κουλτούρα και, ανάμεσά τους, πολλοί είναι εκείνοι που διαβάζουν και γράφουν την αρχαία ελληνική, η οποία διδάσκεται ανέκαθεν στο Λύκειο της πόλης αυτής. Η κλίση τους προς την ελληνική κουλτούρα αποδείχνεται επίσης και από το γεγονός ότι … ανεβάστηκαν τελευταία πολλά αρχαία ελληνικά θεατρικά έργα. Σημειωτέον ότι την εβδομάδα που παίζονταν τα έργα αυτά, το κοινό σχημάτιζε ουρά μπροστά στο ταμείο του θεάτρου για να δει τα εκλεκτά αυτά (αρχαία) δράματα, που γνώριζε ήδη από το διάβασμα”.
Τελειώνει εδώ το πρώτο μέρος του γραφτού του τίτλου. Πάλι εδώ, στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” θα καταχωρήσω και το δεύτερο μέρος.
Κώστας Π. Παντελόγλου
