Στις 22 Αυγούστου 1952 ξεκίνησε η Δίκη των Αεροπόρων στο Στρατοδικείο, η οποία κατέληξε στις 17 Σεπτεμβρίου 1952, με την επιβολή βαρειών ποινών για τους κατηγορούμενους (θανατικές καταδίκες, ισόβιες και πολυετείς καθείρξεις). Το βαθύ αντιδημοκρατικό παρακράτος έπραττε μια ακόμη εθνική ατιμία μετά από εκείνη που αφορούσε τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, τις οποίες μάλιστα επεχείρησε και να τις συνδέσει, με συνδετικό κρίκο τον γιο του Ναυάρχου Μπάτση, τον Δημήτρη Μπάτση, αλλά δεν του βγήκε – ο Δημήτρης Μπάτσης αρνήθηκε να τους βοηθήσει σε αυτό, και για τούτο οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ένα από τα θύματα της εθνικής αυτής ατιμίας του βαθέος αντιδημοκρατικού παρακράτους ήταν και ο συμπολίτης μας Θανάσης Παπαντωνίου, αρχισμηνίας τότε, 34 χρονών, παντρεμένος και με παιδιά – σε βιβλίο του με τίτλο Η Υπόθεση των 11 Αεροπόρων. Μαρτυρία, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1995 (383 σελίδες), ο Θανάσης Παπαντωνίου δίνει βήμα-βήμα τις εξελίξεις γύρω από την πολύκροτη αυτή υπόθεση, που και αυτή σκοπό της είχε να κλονίσει τις έτσι κι αλλιώς βραχύβιες κυβερνήσεις του Κέντρου (Σοφοκλής Βενιζέλος-Νικόλαος Πλαστήρας), να εγκαταστήσει το βαθύ αντιδημοκρατικό παρακράτος σε όλους τους αρμούς του Κράτους.
Στην πορεία των χρόνων αποκαλύφθηκε η σκευωρία, δικαιώθηκαν οι Αεροπόροι (αρχικά με την αμνηστία του 1955 και εντέλει με την πλήρη αποκατάστασή τους το 1982) τριάντα χρόνια μετά, ευρισκόμενοι εκτός Αεροπορίας, δίνοντας τον αγώνα τον καλό για την επιβίωσή τους, αλλά και τη δικαίωσή τους.
Θα ήθελα πρόσθετα να σημειώσω ότι στο στόχαστρο του βαθέος αντιδημοκρατικού παρακράτους βρέθηκε και άλλος εκλεκτός συμπολίτης μας, ο Φίλιππος Χατζήμπεης, βουλευτής της ΕΔΑ, τον οποίο προσπαθούσαν να εμπλέξουν στην Υπόθεση των Αεροπόρων, και καλά ως πολιτικό αρχηγό της “συνωμοσίας”.
Τέλος, σημειώνω πως ο Θανάσης Παπαντωνίου διετέλεσε Πρόεδρος του Μορφωτικού και Ψυχαγωγικού Συλλόγου Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας.
Κώστας Π. Παντελόγλου
