Το κέντρο της πόλης έχει τα χάλια του. Οι δύο πόλοι της διασκέδασης (πεζόδρομος Σάρδεων-πλατεία Πατριάρχου και πεζόδρομος Δεκελείας, ο δεύτερος σε ένα μήκος 700 περίπου μέτρων, από τη Βυζαντινή Γωνιά ως το Agavita), ξεχειλίζουν προς τους εσωτερικούς δρόμους του προσφυγικού συνοικισμού, όπου η προβλεπόμενη χρήση είναι αμιγής κατοικία. Τα αυτοκίνητα των επισκεπτών εγκαταλείπονται όπου τύχει (προ ημερών παρατηρούσαμε παρέα νεαρών να παρκάρει δίπλα στην Αγία Ευφημία για να καταλήξει στη Σάρδεων) και οι ειδικές ρυθμίσεις περί στήριξης της επιχειρηματικότητας λόγω κορονοϊού δεν βοηθούν – για να μην πούμε πόσο κοστίζουν αυτές στον δήμο.
Πρόκειται για μεγάλη συζήτηση με πολλές παραμέτρους, αλλά σήμερα θα επικεντρωθούμε σε κάτι απλό, διότι μερικές φορές (όχι πάντα) μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην πλατεία Πατριάρχου την Τετάρτη το βράδυ, όχι κάποιο Σάββατο. Το σήμα που απαγορεύει στάση και στάθμευση στέκεται μελαγχολικό πάνω από τα μηχανάκια διαφόρων οπαδών της αντικοινωνικής στάθμευσης, στον κλάδο εισόδου από Δεκελείας προς Εθνικής Αντιστάσεως. Στο βάθος, η πολυπόθητη (και πολύπαθη) Σάρδεων.
Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη δημοτική αρχή δημιούργησε θέσεις στάθμευσης δικύκλων περιμετρικά της πλατείας (Εθνικής Αντιστάσεως, Αγίας Τριάδος, Φαναρίου).
Αυτή είναι η αποτελεσματικότητα της υπό τον Σωτήρη Κοσκολέτο δημοτικής αστυνομίας, αυτά είναι τα αποτελέσματα των επαναλαμβανόμενων συναντήσεων του Γιάννη Βούρου με τον διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος της περιοχής κι άλλα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας. Με τις υγείες μας.
Θα επανέλθουμε φυσικά.
π.