Εισήλθε η καμινάδα και στα της δημοτικής αρχής, εκεί στον απολογισμό της δράσης της (!), όσον αφορά τα σχολικά κτίρια.
Όμως καμινάδα τι θα πει; Και μάλιστα περιοχή καμινάδα;
Δε φτάνει που γκρεμίστηκε ένα ολόκληρο εργοστάσιο, αν και υπήρχαν εκείνες οι γνώμες που τεκμηρίωναν ότι αυτό δεν έπρεπε να συμβεί; Πρέπει και τελείως να εξαφανιστεί ως μνήμη; Τόσο πια ενοχλεί το γεγονός ότι εκεί ξετυλίχτηκε μια δημιουργική παραγωγική προσπάθεια, στηριγμένη και στο μόχθο εργατών και εργατριών, που σήμερα με το κιάλι ψάχνουμε να τους βρούμε στην περιοχή μας;
Επί δεκάδες χρόνια λειτούργησε εκεί η Ανώνυμος Υφαντουργική Εταιρεία “Έσπερος”, αρχής γενομένης το 1929 – δε θα έπρεπε μια εντοιχισμένη πλάκα να το υπενθυμίζει αυτό; Και όταν λέμε καμινάδα, να προσθέτουμε τις λέξεις “του εργοστασίου Έσπερος”;
Σε μια δε αίθουσα, έστω, του σχολικού συγκροτήματος που θα υπάρξει εκεί, να συγκεντρωθούν τεκμήρια της υπάρξεως και λειτουργίας του “Έσπερου”, θα ήταν μια πολύ προχωρημένη επιδίωξη; Δεν το νομίζω και το εύχομαι, συν τοις άλλοις, και για τη βελτίωση της σχέσης της δημοτικής αρχής με την ιστορία.
ΥΓ. Σε υστερόγραφο θα ήθελα να προσθέσω δύο πράγματα, επί του παρόντος: Πρώτον, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχει αξιοποιήσει για τη στέγαση τμημάτων του και εργοστάσια της πόλης του Βόλου. Και δεύτερον, ότι ο “Έσπερος” έχει αποτυπωθεί στην κινηματογραφική ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου “Αυτό το κάτι άλλο”, με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τη Βιβέτα Τσιούνη, τον Βαγγέλη Σειληνό κ.ά.
Κώστας Π. Παντελόγλου