Όσα σήμερα καταχωρώ εδώ στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας” περιέχονται στον πρώτο τόμο του βιβλίου του δημοσιογράφου Βάσου Γεωργίου με τίτλο “Η ζωή μου”· αναφέρονται στα 1932-1933 και αποτελούν μια αποκαλυπτική μαρτυρία για τη στάση του κομμουνιστικού κόμματος, πριν το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς που υιοθέτησε μια άλλη πολιτική για την αντιμετώπιση του φασισμού (πολιτική, ωστόσο, που ο διορατικός πολιτικός ηγέτης Κώστας Γαβριηλίδης επικαλούνταν νωρίτερα και καλούσε ώστε να λάβει σάρκα και οστά στη ζωή):
“Πρόσφυγας από τον Καύκασο (ο Κώστας Γαβριηλίδης από τους ηγέτες του Αγροτικού Κόμματος), που είχε γνωρίσει την σοβιετική εξουσία, δάσκαλος, συνεταιριστής … που δούλευε στα χωράφια … Τον πρωταντάμωσα λίγους μήνες μετά την εκλογή του ως βουλευτή. Ερχόταν συχνά στα γραφεία (της εφημερίδας “Ελεύθερος Άνθρωπος”), συνδεόταν με τον αρχισυντάκτη κι από εκεί άρχισε η γνωριμία μας, που εξελίχθηκε αργότερα σε στενή συνεργασία και φιλία.
Μούλεγε τον πρώτο καιρό:
-Είμαστε κι εμείς συνεπείς δημοκράτες και αντιφασίστες κι όχι μόνο του λόγου σας. Είσαστε κομμουνιστές και είμαστε αγροτικοί, μα τον φασισμό δεν τον μισούμε εμείς λιγότερο από σας. Γιατί είμαστε κι εμείς λαός και μας χτυπάει το ίδιο ο φασισμός. Μαζί θα τον πολεμούσαμε καλύτερα.
Και με την καλή διάθεση που τον χαρακτήριζε να γυρίζει την κουβέντα στο αστείο και στο πείραγμα, απόσωνε.
-Τι πρέπει να φορέσουμε κόκκινο χαϊμαλί για να πιστέψετε πως είμαστε κι εμείς αντιφασίστες και να πάψετε να μας βρίζετε αγροτοφασίστες!”.
Κώσας Π. Παντελόγλου
