Όσα καταχωρώ σήμερα στον Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας απόσπασμα είναι από το δημοσίευμα του Χρήστου Σ. Σολομωνίδη που με τίτλο “Μνήμη Σμύρνης” είδε το φως της δημοσιότητας από τις σελίδες του καλού περιοδικού Νέα Εστία το 1962:
“Από την Ιωνία ξεκινούσαν, κάθε χρόνο, οι πολίτες της και πορευόντουσαν στην ιερή Δήλο για να τιμήσουν, με ύμνους και μ’ αγώνες, τον πανιώνιο Απόλλωνα. Αυτούς τους Ίωνες και τις λυγερές γυναίκες τους έψαλε στην Ιλιάδα του ο τυφλός Ραψωδός:
Όποιος ιδεί τους Ίωνες σαν είναι μαζεμένοι
θάλεγε πως αθάνατοι κι αγέραστοι είναι πάντα
Τα παλληκάρια ως αγροικάς, τις λυγερές κοπέλες
αναγαλλιάζει η σκέψη σου και χαίρεται η ψυχή σου
Κι αυτά τα ίδια παλληκάρια κι οι λυγερές αυτές κοπέλλες γέννησαν κει κάτω στα ιωνικά χώματα και χάρισαν στην ανθρωπότητα τον Όμηρο και Βίωνα, τον Μίμνερμο και τον Ηράκλειτο, τον Παράσσιο και τον Απελλή, τον Θαλή και τον Ηρόδοτο, τον Αλκμάνα και τον Ξενοφώντα, τον Αναξίμανδρο και τον Αναξιμένη και τόσες και τόσες άλλες μορφές, φορείς του ελληνικού πνεύματος.
Το ελληνικό πνεύμα πρωτοσπιθίζει εκεί στην Ιωνία και αναπτύσσεται σαν Τέχνη και σαν Λόγος και δημιουργείται και μεταλαμπαδεύεται στην Αθήνα. Ίωνες είναι οι θεμελιωτές του ελληνικού πολιτισμού των ιστορικών χρόνων και οι πρώτοι διδάσκαλοι του ελληνικού Έθνους. Ίωνες θαλασσοπόροι σχίζουν άγνωστες, ως τότε, θάλασσες, μεταφέροντας το ελληνικό πνεύμα σε βάρβαρους και πρωτόγονους λαούς. Η ιωνική δωδεκάπολις ακτινοβολεί και καταυγάζει ό,τι το καλύτερο και ό,τι το ωραίο”.
Ας τα έχουμε υπόψη μας αυτά, για δυο λόγους: πρώτον διότι είναι η πάσα αλήθεια και δεύτερον διότι μπορεί να τεθούν κρηπίδωμα μιας προσπάθειας για ό,τι ωραίο, μεγάλο και αληθινό!
Κώστας Π. Παντελόγλου
