Αποτελέσματα β’ γύρου – πρώτη αποτίμηση

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του β’ γύρου των δημοτικών εκλογών στη Νέα Φιλαδέλφεια-Νέα Χαλκηδόνα όπως τα δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών, σε σύγκριση με τα αποτελέσματα του α’ γύρου της περασμένης εβδομάδας. Ορισμένες πρώτες παρατηρήσεις έπονται του πίνακα.

Πρώτο: Ο Γιάννης Βούρος συνέχισε στη γραμμή της απώλειας δυνάμεων, όπως είχαμε σημειώσει και μετά τον πρώτο γύρο. Το 2019 είχε λάβει 7.818 ψήφους απέναντι στον Άρη Βασιλόπουλο, σήμερα κατορθώνει να χάσει 2.762 ψηφοφόρους σε σχέση με τότε, μετά από μια τετραετία στην εξουσία. Κατορθώνει να πάρει στον δεύτερο γύρο λιγότερες ψήφους απ’ όσες είχε πάρει στον πρώτο γύρο το 2019 (5.056 έναντι 5.251)! Ότι δεν έπεισε, είναι βέβαιο. Ότι άφησε την πόλη και τον δήμο έρμαιο των ορέξεων εργολάβων διαφόρων μεγεθών, επίσης. Δεν θα μας λείψει ούτε αυτός, ούτε τα στελέχη του.

Η ήττα Βούρου αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι δεν υφίσταται κιτρινόμαυρη ψήφος στη Νέα Φιλαδέλφεια και ότι το επιθετικό στιλ της στενής ομάδας του Βούρου (Τάφας, Κοσκολέτος, Λέκκας κλπ.) δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στους νεοφιλαδελφειώτες – ή όχι αρκετά για να κερδίσει ο Γιάννης Βούρος μια δεύτερη θητεία. Τώρα που δεν θα υπάρχουν τα 3.500 ευρώ τον μήνα, ο Γιάννης Βούρος θα κάνει ό,τι και η Ευτυχία Γαϊτανά το 2014. Για τη στενή ομάδα Βούρου, δεν είναι άγνωστο το αποψινό αίσθημα της αποτυχίας, μια που ανάλογα τα είχαν καταφέρει τότε οι ίδιοι. Για όσους έσπευσαν να στηρίξουν Βούρο στον β’ γύρο μετά την αποτυχία τους στον πρώτο (βλ. στελέχη τοπικής οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Γατσούλης), η ήττα είναι διπλή (για να μην πούμε για τον ρόλο λαγού που θέλησαν να παίξουν εξαρχής υπέρ του συστήματος Βούρου).

Δεύτερο: Εκ του αποτελέσματος, η υποψηφιότητα του Γιάννη Τομπούλογλου υπήρξε η πλέον επιτυχημένη: Ο Τομπούλογλου κατάφερε να βρεθεί στον δεύτερο γύρο με σημαντικές διαφορές απ’ τους υπόλοιπους συνδυασμούς, αλλά χωρίς να έρθει σε ρήξη με τη σημαντικότερη πιθανότητά του να κερδίσει, δηλαδή τις δυνάμεις που είχαν συσπειρωθεί πέριξ του παλιού φίλου Λύσσανδρου Γεωργαμλή. Επιπλέον, προσέλκυσε και τον παραλίγο υποψήφιο δήμαρχο Γιώργο Ανεμογιάννη στ’ αριστερά του, ο οποίος απενοχοποίησε τη συνεργασία με τη δεξιά στο όνομα της τοπικότητας – δείχνοντας, ταυτόχρονα, γιατί δεν καρποφόρησε η υποψηφιότητά του με τη Δύναμη Πολιτών. Ανίερες συμμαχίες, όπως έχουμε ξαναπεί, επιτυχημένες ωστόσο σε σχέση με τον βασικό τους στόχο, που είναι η άσκηση εξουσίας στον δήμο και ο έλεγχος του δημοτικού προϋπολογισμού.

Του Χάρη δεν του έμελλε ν’ αποκτήσει ποτέ το δημαρχιακό αξίωμα παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες, όμως ο Γιάννης Τομπούλογλου τα κατάφερε οριακά με την πρώτη και καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις υποχρεώσεις ενός δημάρχου. Παραλαμβάνοντας από τον Βούρο, και με δεδομένη την εμπειρία του, θα είναι δύσκολο να τα πάει χειρότερα – ωστόσο όπως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, έτσι και εχθρός του κακού είναι το χειρότερο και τίποτε δεν μας εκπλήσσει σ’ αυτή τη ζωή.

Είναι απολύτως ασαφές το … “βάθος του πάγκου”, τι έχει δηλαδή τελικά σε επίπεδο πολιτικών στελεχών η νικήτρια παράταξη. Τώρα που η Συμπαράταξη κέρδισε τις εκλογές και ο προεκλογικός διαγωνισμός τοξικότητας έλαβε τέλος, στο προσκήνιο έρχεται το πρόγραμμά της (;) και ποιοι θα το εφαρμόσουν. Σε σχέση με αυτό και την πραγματικότητα της πόλης θα κριθεί από εδώ και πέρα η νέα δημοτική αρχή, μια που οι γενικές πολιτικές της αρχές έτσι κι αλλιώς ταυτίζονται με του ηττημένου ανταγωνιστή.

Τρίτο: Είναι ελάχιστη η διαφορά των δύο αντιπάλων, οπότε τα παραπάνω πρέπει να τα διαβάσει κανείς με αυτή την επιφύλαξη. Στον δεύτερο γύρο κέρδισαν ο μεν Τομπούλογλου 1.967 ψήφους, ο δε Βούρος 1.378. Πάνω από ένας στους δύο ψηφοφόρους που στον πρώτο γύρο ψήφισαν άλλους συνδυασμούς (ήταν συνολικά 7.229 άτομα) δεν πείστηκαν καθόλου απ’ τους μονομάχους της δεύτερης Κυριακής. Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν μπήκαν στο παιχνίδι της τοξικότητας που χαρακτήρισε την εβδομάδα μεταξύ των δύο γύρων (και όχι μόνο αυτήν) και παραμένουν κινούμενη άμμος για το μέλλον. Η γραμμή της Λαϊκής Συσπείρωσης για άκυρο-λευκό στον δεύτερο γύρο (όχι για αποχή), ώστε να καταγραφεί διακριτά για δεύτερη φορά η επιρροή της στην πόλη, δεν ευοδόθηκε (+285, ενώ η ΛΣ είχε 2.285 ψήφους στον α’ γύρο).

Τέταρτο: Μεγάλη νικήτρια αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η αποχή, που αυξήθηκε σημαντικά στις 19.859 ψήφους (+3.604 ψήφους σε σχέση με τον α’ γύρο [16.255], +3.397 σε σχέση με τον β’ γύρο του 2019 [16.462], +8.254 σε σχέση με τον β’ γύρο του 2014 [11.605]). Δύο στους τρεις εγγεγραμμένους δεν μπήκαν στον κόπο να διαλέξουν μεταξύ Τομπούλογλου και Βούρου γιατί οι διαφορές τους ήταν μικρότερες απ’ τις ομοιότητές τους.

Η αποχή δεν είναι ενιαία ερμηνεύσιμη, ούτε είναι αμιγώς τοπικό φαινόμενο, ωστόσο είναι αδύνατο να μην αποδώσουμε μέρος αυτής στην αηδία απέναντι στο τοπικό πολιτικό προσωπικό, όπως και στην απογοήτευση των προοδευτικότερων ανθρώπων της πόλης, που δεν βρήκαν τρόπο να εκφραστούν στην εκλογική διαδικασία. Από άποψη ατμόσφαιρας, βρισκόμαστε σε άλλη πόλη απ’ αυτή στην οποία εκλεγόταν δήμαρχος ο Άρης Βασιλόπουλος πριν εννιάμισι χρόνια και πρόκειται για το σημαντικότερο πολιτικό κενό στην πόλη.

Για το πέμπτο και σημαντικότερο, θα κρατήσουμε τη διατύπωσή μας της περασμένης εβδομάδας:

Τώρα που τελειώνει το πανηγύρι των εκλογών, μένει μία ουσιώδης εκκρεμότητα, που αποτελεί πρωτίστως ευθύνη όσων δεν ψήφισαν κανένα: να εκφραστούν δημόσια, να συγκεντρώσουν δυνάμεις ώστε να ξεχωρίσουν αυτοί που πετάνε χαρταετό απ’ αυτούς που ενδιαφέρονται πράγματι να ασχοληθούν με τα ζητήματα της πόλης πέραν των προεκλογικών περιόδων, πριν μας παρασύρει εντελώς η υφιστάμενη δυστοπία για την οποία γράφουμε τακτικά – και την οποία ο Γιάννης Τομπούλογλου δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει (παρά την υψωμένη αριστερή γροθιά της φωτογραφίας). Αυτούς τους δεύτερους θα χαρούμε να τους δούμε και να συζητήσουμε μαζί τους…

π.