Στις 6 Αυγούστου 1945 έπεφτε η πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας· δράστης οι ΗΠΑ. Στις 9 Αυγούστου η πράξη επαναλήφθηκε στο Ναγκασάκι – άκρως καταστροφικά τα αποτελέσματα στους ανθρώπους και τη φύση…
Έκτοτε απλώθηκε ένα δυναμικό κίνημα ειρήνης σε όλο τον κόσμο προς τιθάσευση του πυρηνικού πολέμου, και την αποφυγή του πυρηνικού ολέθρου, ενώ από το 1950 έπαψε το μονοπώλιο της ατομικής βόμβας, γεγονός που συνετέλεσε σε μια ισορροπία, ισορροπία τρόμου φυσικά.
Το γεγονός της Χιροσίμα δε βρήκε την απήχησή του μόνο στο χώρο της πολιτικής και της επιστήμης, αλλά και στο χώρο της τέχνης…
Έχω γράψει άλλοτε στον «Κόσμο» για την απήχηση αυτού του γεγονότος στον κινηματογράφο (Χιροσίμα αγάπη μου), τώρα θα ήθελα να σημειώσω δύο έργα στο χώρο της λογοτεχνίας:
Νικηφόρος Βρεττάκος, Στον Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ, Εκδόσεις «Ημέρα», Αθήνα 1954 (Εξώφυλλο: Βάσω Κατράκη)
Εντίτα Μόρρις, Τα λουλούδια της Χιροσίμα, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1963 (Μετάφραση: Νικηφόρος Βρεττάκος)
Κώστας Π. Παντελόγλου
