Και πάλι για τη Χρυσή Αυγή

Επαναδημοσιεύουμε ένα κείμενο γραμμένο πριν τέσσερα χρόνια για το ζήτημα της Χρυσής Αυγής, μια που πλησιάζουμε στο τέλος της δίκης…

Η Χρυσή Αυγή στηρίζεται για την ανάπτυξή της σε ψεύδη, αναλήθειες, μισοαλήθειες, προκαταλήψεις, μετέρχεται αβαθώς έννοιες του συρμού, εκμεταλλεύεται την ανησυχία, προκαλεί το φόβο, δίνει την αίσθηση της δύναμης που τα βάζει με όλους και με όλα, αντλεί από το πνευματικό οπλοστάσιο του ναζισμού-φασισμού, κινείται με άνεση στο χώρο της ψυχολογίας και της πολιτικής…

Επομένως οι χαρακτηρισμοί της δεν αντιμετωπίζουν την ανάπτυξή της· αυτό μπορούν να το κάνουν τα ιδεολογικά και πολιτικά επιχειρήματα, που προκύπτουν από ιδεολογικοπολιτική-ιστορική εμβάθυνση.

Χρειάζεται δυνατό ιδεολογικό πολιτικό μέτωπο, δυνατή ιδεολογικοπολιτική δουλειά (προφορική, γραφτή, ιντερνετική) – η Χρυσή Αυγή πρέπει να ηττηθεί ιδεολογικοπολιτικά.

Πρέπει να ηττηθεί και κοινωνικοπολιτικά· τούτο θα συμβεί αν η κοινωνικοοικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων αποκτήσει θετικό πρόσημο με μερικότερες έστω προσπάθειες και αγώνες που να συνδέονται με την προοπτική, ακόμη και με την οργάνωση σοβαρής και διαρκούς κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η υποτίμηση των επιτεύξεων των μερικότερων προσπαθειών και αγώνων που να συνδέονται με την προοπτική και η έλλειψη σοβαρής διαρκούς κοινωνικής αλληλεγγύης, βοήθησαν νομίζω την εδραίωση και ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής.

Την ανάπτυξη και εδραίωση της Χρυσής Αυγής βοήθησαν και άλλα πράγματα: η έλλειψη επεξεργασμένης πολιτικής για τους ξένους στην Ελλάδα, η λανθασμένη προσέγγιση εθνικών θεμάτων και συμβόλων, η άσκεφτη ως προς τις συνέπειες αντιμετώπιση του θρησκευτικού φρονήματος, των οικογενειακών αλλά και των τοπικών παραδόσεων…

Ο χαρακτηρισμός της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, δικαιολογημένος από τη συμπεριφορά των υποστασιοποιούντων αυτήν, διαπιστωμένος και δικαστικά, δεν είναι δυνατόν, μόνον αυτός, να οδηγήσει στη δραστική συρρίκνωσή της – αυτό το έδειξαν και οι εξελίξεις· πρόκειται για κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, του οποίου η λυσιτελής αντιμετώπιση θα είναι κοινωνικοπολιτική κυρίως, κατά τη γνώμη μου.

Η ανάπτυξη και εδραίωση της Χρυσής Αυγής κατέλαβε εξ απίνης αυτούς που όφειλαν να είχαν θωρακίσει την κοινωνία μας έναντι αυτού του κινδύνου, ο οποίος είχε σημειωθεί από εκείνους που φοβούνταν την εμφάνιση του φαινομένου ως απότοκου της οικονομικής κρίσης του 1973-1974 και εν συνεχεία και της ελλιπούς δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης, κυρίως των νέων γενεών κατά τη μεταπολίτευση.

Εκτιμώ ακόμη ότι το πνευματικό οπλοστάσιο του αντιναζισμού-αντιφασισμού δεν είναι αρκετό για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, χρειάζεται και εκείνο της δημοκρατίας…

Κώστας Π. Παντελόγλου