Τα όσα καταχωρώ παρακάτω αναφέρονται στο βιβλίο του ιστορικού Τάσου Βουρνά για τον εμφύλιο (Αφοί Τολίδη, Αθήνα 1981, σελ. 581) και έχουν δημοσιευτεί στο “Διαβάζω” (τεύχος 47, Νοέμβριος 1981):
“Τα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα, καθώς και τις ιδεολογικές καλύψεις τους μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ξεκινώντας από την επίθεση των ανταρτών κατά του σταθμού της Χωροφυλακής του Λιτοχώρου Ολύμπου στις 30-3-1946 και καταλήγοντας στην εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη -το τελευταίο εμφυλιοπολεμικό αίμα- αναλύει στο … βιβλίο του ο Τάσος Βουρνάς.
Όλη η ιστορία των ετών αυτών … περιέχεται στον πολυσέλιδο αυτό τόμο: οι εκλογές και το δημοψήφισμα του ’46, η αμερικανική επίθεση και το δόγμα Τρούμαν, οι αντάρτες στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, η δολοφονία του Πολκ, οι τόποι εξορίας και τα βασανιστήρια, Γράμμος-Βίτσι, το αντάρτικο σε όλη την Ελλάδα, η ήττα και η υποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού, το λεγόμενο “παιδομάζωμα”, οι εκλογές του ’50, η ειρήνευση, η ίδρυση της ΕΔΑ, η δίκη του Μπελογιάννη, οι εκτελέσεις και τέλος ο Νίκος Πλουμπίδης.
Έχοντας ξεκαθαρίσει από την εισαγωγή του ήδη ο Τάσος Βουρνάς την ιδεολογική του τοποθέτηση, που κλίνει προς την πλευρά των αδικημένων που πολέμησαν για να “τραγουδούν αύριο”, δεν περιορίζεται στην έξαρση των ηρωισμών και των κατορθωμάτων μιας χούφτας αγωνιστών, αλλά με την ίδια αντικειμενικότητα αναφέρεται έντιμα και στα “οικεία κακά”.
Προσθέτω τώρα πως όσα παραπάνω καταχώρησα υπογράφονται από την Γ(λύκα) Μ(αρκοπουλιώτου).
Κώστας Π. Παντελόγλου
