Παρακολουθώ με προσοχή τα ενεργούμενα από την Δημοτική Αρχή της Πόλης σε όλους τους τομείς – και η εντύπωση που μου δημιουργείται από τον τρόπο που κινείται είναι πως δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια “Δύναμη Πολιτών”, αλλά μπροστά σε μια “Αδυναμία πολιτών”…
Και τούτο όχι μόνο σε σχέση με το ζήτημα της υπεράσπισης της Πόλης και του πνεύμονά της, του Δάσους μας, από τα επιχειρηματικά συμφέροντα με τον μανδύα της ΑΕΚ – αλλά και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα: όπως το ζήτημα της κατάρτισης του δημοτικού προϋπολογισμού, το ζήτημα της λειτουργίας δημοτικών υπηρεσιών δι’ εθελοντικής εργασίας, το ζήτημα των δράσεων του ΠΠΙΕΔ, η μονομερής και μη αυτόχθων προσέγγιση του φασισμού στην προγραμματισμένη για τις 15 Νοεμβρίου 2014 εκδήλωση του Δήμου στο Πνευματικό Κέντρο της Πόλης, η επικριθείσα ομιλία του Δημάρχου για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, για να περιοριστώ σε μερικά μόνο ζητήματα από τα αναφυέντα…
Διότι υπάρχουν και τα μη αναφυέντα, εκείνα δηλαδή για τα οποία εδώ και σχεδόν 6 μήνες από τις 25 Μαΐου 2014 που εκρίθη ποια θα είναι η νέα Δημοτική Αρχή της Πόλης, άχνα δεν ακούστηκε – ας σημειώσω 3 απ’ αυτά ενδεικτικά: 1) Πώς σκέπτεται η Δημοτική Αρχή να ενημερώνει τους “υπηκόους”, όλους εμάς δηλαδή, για όσα έπραξε ή πρόκειται να πράξει και πώς σκέφτεται να μαθαίνει και τις γνώμες μας γι’ αυτά ή και για εκείνα που εμείς από την μεριά μας θα είχαμε να πούμε; 2) Τι έχει κατά νουν όσον αφορά τις διεκδικήσεις του Δήμου της Πόλης μας από τα κονδύλια των Προϋπολογισμών της Περιφέρειας Αττικής, του Κράτους αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; 3) Με τι τρόπο σκέπτεται να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των ανέργων, όλων όσων με την μια ή την άλλη μορφή γεύονται τα αγαθά του καπιταλισμού, που είναι πολλά και δεν περιορίζονται στις συνέπειες της κρίσης των τελευταίων χρόνων;
Θα ήθελα, τελειώνοντας επί του παρόντος, να σημειώσω πως η προσπάθεια για Αυτοδιοίκηση σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων είναι σοβαρή υπόθεση – δεν είναι “παιδική χαρά”, θεαθήναι και εντυπώσεις – και προ παντός “γερμανική τεχνογνωσία”. Ας μελετηθεί με προσοχή η Ελληνική εμπειρία, η οποία συνάχθηκε βήμα-βήμα και παρουσιάζεται πλέον με μορφή προσιτή σχετικών εργασιών, που κυκλοφόρησαν αντιπαρατιθέμενες στην εποχή της “Εοκικής-Ευρωενωσιακής πρακτικής” που γεννοβολούσε “Καποδίστριες” και “Καλλικράτες”, από δυνάμεις της δικής μας Πόλης (πρόκειται για 450 Ντοσσιέ συνολικά και η προσπάθεια φυσικά συνεχίζεται)!
Κώστας Π. Παντελόγλου
