“Δεν είναι μόνο η ενεργειακή κρίση το οξύτατο πρόβλημα της εποχής μας, αλλά και το γεγονός ότι […] ολόκληρες περιοχές στην Αφρική, στην Ασία και στη Λατινική Αμερική πεινούν.
Τι πρέπει να γίνει;
Οι προοπτικές που υπάρχουν παρουσιάζουν την κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη και τούτο διότι η αγροτική παραγωγή δεν πρόκειται να αυξηθή: η έλλειψη πετρελαίου θα συντελέση ώστε να περιορισθεί η άρδευση και η συγκομιδή και έτσι η παραγωγή εφέτος θα είναι μικρότερη.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι παρουσιάζεται σε διαθνή κλίμακα μια μεγάλη έλλειψη πρώτων υλών.
Η Διάσκεψη του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας, που έγινε τον Νοέμβριο στην Ρώμη, εξήτασε το όλο θέμα, αναγνώρισε την κρισιμότητά του, αλλά δεν έδωσε λύσεις.
[…] οι προπτικές είναι ότι ο κόσμος πεινά και δεν υπάρχει δυνατότης βοηθείας. Ήδη οι Ηνωμένες Πολιτείες εδήλωσαν ότι δεν είναι σε θέση να αποστείλουν βοήθεια σε τρόφιμα, διότι παρουσιάζεται μεγάλη έλλειψη. Συνεπώς […] όχι μόνο δεν θα έχουμε βελτίωση της διεθνούς επισιτιστικής καταστάσεως αλλά αντιθέτως επιδείνωση. […] Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που ήταν η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα σίτου, περιορίζει τώρα τις εξαγωγές της, τόσο προς την Ευρώπη, όσο και προς την Σοβιετική Ένωση. Επομένως τώρα την μεγάλη ευθύνη των αποθεμάτων σίτου δεν θα την έχει η Αμερική, αλλά θα την αναλάβουν και άλλα κράτη. Ποια όμως, αφού δεν τους περισσεύουν τρόφιμα και κυρίως στάρι; […]” (Πολιτικά Θέματα, Αρ. φύλλου 23, 21-27 Δεκεμβρίου 1974, σελ. 34).
Τα όσα παραπάνω καταχώρησα, χωρίς ίχνος της πανδημίας του κορωνοϊού και του πολέμου της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία, σηματοδοτούσαν τις πρωτοχρονιάτικες ημέρες του 1974 την παγκόσμια κατάσταση. Χωρά καμιά αμφιβολία για τη χειροτέρευση των πραγμάτων έκτοτε; Δεν νομίζω! χρειάζεται ωστόσο να κατονομαστούν οι υπεύθυνοι και να μεθοδευτεί η αντιμετώπισή τους…
Κώστας Π. Παντελόγλου
