Εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει θαρρώ πως οι ηγέτες της Ρωσίας υπερβαίνουν σε ηλικία δυο φορές τα χρόνια που πέρασαν από τα δραματικά γεγονότα της περιόδου 1989 έως 1991 – είχαν διαμορφωθεί δηλαδή σε άντρες ολόκληρους στο σοβιετικό καθεστώς που ορκιζόταν στην ειρηνική συνύπαρξη, επιδιώκοντας την ειρηνική επίλυση των εκάστοτε διαφορών, έχοντας υπόψιν του και την καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου…
Τι μεσολάβησε και μετατράπηκαν σε γεράκια του πολέμου, και μάλιστα κραδαίνοντας και την απειλή του πυρηνικού πολέμου… Απορίας άξιον!
Μας λέγουν κάποιοι: Μα δεν είναι πια σοβιετικοί, γινήκαν καπιταλιστές, μάλιστα τώρα τους λένε και ληστές…
Κάτι άλλο όμως θαρρώ πως είναι αυτό που συμβαίνει – και αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν ήταν οπαδοί της ειρηνικής συνύπαρξης όλοι οι σοβιετικοί, επιδιώκοντας την ειρηνική επίλυση των διαφορών, αναλογιζόμενοι και την καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου, όπως δεν ήταν όλοι οι σοβιετικοί, ιδιαίτερα ορισμένοι με θέση ψηλά στην κομματική ιεραρχία, υπέρ του κοινού καλού…
Κώστας Π. Παντελόγλου