Image

Λίγα λόγια για τον Χαράλαμπο Θεοδωρίδη

theodoridis-rizospastis-11-7-1935-3Την άνοιξη του 1977, στο περιοδικό “Διαβάζω”, είδε το φως της δημοσιότητας μια παρουσίαση του βιβλίου του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη “Εισαγωγή στην Φιλοσοφία” (δεύτερη έκδοση, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήναι 1955 / Ανατύπωση 1976, Σελ. 491), την οποία υπέγραφε ο Βασ. Α. Κύρκος – από την παρουσίαση αυτή απέσπασα λίγα λόγια που αναφέρονταν στον συγγράψαντα την “Εισαγωγή” αυτή, τα οποία και καταχωρώ σήμερα στον “Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας”:

“Ο Χαράλαμπος Θεοδωρίδης ήταν μια έκπληξη και μια αίρεση για τους εκπροσώπους της Φιλοσοφίας στην Ελλάδα. Συστηματικός φιλόσοφος, πανεπιστημιακός δάσκαλος και οπαδός του ιστορικού υλισμού, πράγματα ασυμβίβαστα για την Ελληνική νοοτροπία, όπως είχε διαμορφωθεί στο πρώτο μισό του [εικοστού] αιώνα και ως ένα βαθμό κρατεί ως τις μέρες μας.

Γεννημένος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το 1883 και αναθρεμμένος στην Μεγάλη του Γένους Σχολή, έφερνε την παιδεία και την ανοιχτή όραση του απόδημου Έλληνα.

Φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ώριμος, ύστερα από την θητεία του σε Σχολεία Ελληνικών Κοινοτήτων της Μικρασίας. Η μετεκπαίδευσή του στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και της Λειψίας (1915-1919) τον έφερε κοντά στην μήτρα των σύγχρονων φιλοσοφικών κινημάτων.

Επιστρέφει στην Ελλάδα και συντάσσεται με τους πρωτεργάτες του Εκπαιδευτικού Ομίλου, εργάζεται για την ανανέωση της παιδείας και την απελευθέρωσή της από την μικρόνοια του Ελλαδιτισμού. (Η Μικρασιατική Καταστροφή τον βρίσκει Καθηγητή της Ιστορίας του Νεώτερου Πολιτισμού στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως).

Από το 1926 ήταν Καθηγητής της Φιλοσοφίας στο νεοσύστατο (τότε) Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Συνεπής οπαδός του ιστορικού υλισμού, κατόρθωσε ωστόσο να γράφει αποφεύγοντας ακραίες θέσεις και φανατισμούς. Αυτό φαίνεται πιο καθαρά στο βιβλίο του “Εισαγωγή στην Φιλοσοφία”.

Η πρώτη έκδοση είδε το φως το 1933. Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, το βιβλίο ξαναγραμμένο σχεδόν στο μεγαλύτερο μέρος του, όπως εξηγεί ο ίδιος σ’ ένα προλογικό σημείωμα, βγήκε σε δεύτερη έκδοση (1955). Ανατύπωση της δεύτερης έκδοσης (1976), έφερε το έργο, που είχε από καιρό εξαντληθεί, στην διάθεση του Ελληνικού κοινού. …”

Κώστας Π. Παντελόγλου