Όμως Άρτον, ακόμη και κατά κυριολεξία στερούνται και πάλι στη σύγχρονη Ελλάδα τα λαϊκά στρώματα, όπως και στο Μεσοπόλεμο (εξ ου και η πρόβλεψη του Συμφώνου Σκλάβαινα-Σοφούλη “το ψωμί δραχμές 3”), όπως και στην Κατοχή (εξ ου και οι διανομές μετρημένων δραμιών ενός κατ’ όνομα ψωμιού), όπως και στην ύστερη φάση της δικτατορίας των συνταγματαρχών (εξ ου και το σύνθημα “ψωμί παιδεία ελευθερία”, που δεν περιοριζόταν στους φοιτητικούς αγώνες, αλλά οδήγησε εκ νέου σε κινητοποιήσεις τα λαϊκά στρώματα).
Απέμειναν τα Θεάματα· τα οποία και αυτά στερούνται τα λαϊκά στρώματα, που περιορίζονται κυρίως στα προσφερόμενα από τα κανάλια της τηλεόρασης – το γνωρίζουν αυτό οι “πολιτικοί” και άλλοι “διαμορφωτές της κοινής γνώμης”, γι’ αυτό και αγωνίζονται για την κατάκτηση μεριδίων τηλεθέασης, κάνοντας μάλιστα και τα καμώματά τους μέρος των θεαμάτων, ώστε να αποπροσανατολίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις κατ’ αρχήν και να τις κατακτήσουν εν συνεχεία, αποτρέποντάς τες από τη διεκδίκηση του Άρτου, αλλά και των Θεαμάτων.
Τα λαϊκά στρώματα ας μην “τσιμπάνε”, καθήκον τους να οργανωθούν γειτονιά τη γειτονιά και να διεκδικήσουν “Άρτον και Θεάματα”.
Κώστας Π. Παντελόγλου
