Στο 11ο Πανελλαδικό Προσφυγικό Συνέδριο, το οποίο οργανώθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσφύγων (ΠΟΠ-1922), και συνήλθε στο Δημαρχείο Αθηνών στις 24 και 25 Απριλίου 1977, πριν σχεδόν 40 χρόνια, υπήρξε Ανακοίνωσή μου με τίτλο:
“Δημοτικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις οικιστικής δραστηριότητας για την πολεοδομική ανάπλαση των Μικρασιατοπροσφυγικών οικισμών”,
θέμα το οποίο με απασχολούσε και το δούλευα από τον καιρό των σπουδών μου στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο τα χρόνια του ’60 – θέμα το οποίο θα ήταν το αντικείμενο της μεταπτυχιακής σπουδής μου 1) στο Ινστιτούτο Πολεοδομίας στο Παρίσι (Σορβόνη) 2) στο Σπουδαστήριο Πολεοδομίας του Ε.Μ. Πολυτεχνείου 3) στο Αθηναϊκό Κέντρο Οικιστικής (ΑΚΟ) του Γραφείου Δοξιάδη, όπου είχα γίνει δεκτός για σπουδές μεταπτυχιακές, που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν όχι με δική μου ευθύνη.
Αξίζει αναλυτικής αναφοράς όλο αυτό των μεταπτυχιακών σπουδών που προσπάθησα να κάνω, μα δεν είναι της στιγμής – σήμερα θα ήθελα μόνο να αποσαφηνίσω τι εννοούμε με την έννοια ανάπλαση…
Λοιπόν: “Με την έννοια ανάπλαση εννοούμε την αναβάθμιση των Μικρασιατοπροσφυγικών περιοχών με βάση αρχιτεκτονική και πολεοδομική μελέτη που θα διατηρεί την πολιτιστική και παραδοσιακή φυσιογνωμία των οικισμών αυτών χωρίς να αναπαράγει τις συνέπειες της αντιπαροχής, ενώ παράλληλα θα εξασφαλίζει σύγχρονες ανθρώπινες κατοικίες και τους απαραίτητους κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους”.
Προσθέτω πως αυτή ήταν και η τοποθέτηση της Γ’ Πανελλαδικής Συνάντησης Μικρασιατοπροσφυγικών Δήμων και Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσφύγων (ΠΟΠ-1922), που συνήλθε στην Πάτρα στις 2 Οκτωβρίου 1988.
Κώστας Π. Παντελόγλου
