Ήταν άνθρωπος με ευρύτατα επιστημονικά και κοινωνικοπολιτικά ενδιαφέροντα, προχωρημένης ιδεολογικοπολιτικής αφετηρίας με πλούσιο παρελθόν προσπαθειών και αγώνων επί των πεδίων της επιστήμης και της πολιτικής. Τον πρωτογνώρισα όντας σπουδαστής της Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου από τα γραφτά του, τα οποία κοσμούσαν τα προδικτατορικά χρόνια του ’60: 1) το περιοδικό επιστημονικής έρευνας και επιστημονικού προβληματισμού “Σύγχρονα Θέματα”, 2) τα “Τεχνικά Χρονικά”, το επίσημο όργανο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και 3) το “Δελτίον” του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Αθηνών.
Ο Γιάννης Τομπρογιάννης παρών και σε συνέδρια του κόσμου των μηχανικών, μα και στο Α’ Οικονομικό Συνέδριο, συντελούσε ουσιαστικά τα προδικτατορικά χρόνια του ’60 στη μελέτη των τεχνικοκοινωνικοοικονομικών ζητημάτων μα και των προβλημάτων της δημόσιας διοίκησης και ξεχωριστά της τοπικής αυτοδιοίκησης, την οποία ποτέ δεν ξεχνούσε κατά τη διαπραγμάτευση των ζητημάτων στην οποία επιδίδονταν – μετείχε δε της Εταιρείας Μελέτης Οικονομικής και Κοινωνικής Αναπτύξεως (ΕΜΟΚΑ).
Ο Γιάννης Τομπρογιάννης δεν ξεφύτρωσε βεβαίως από το πουθενά· είχε προϊστορία στη Δημόσια Υπηρεσία, μα και στην Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης Νεοελληνικών Προβλημάτων “Επιστήμη-Ανοικοδόμηση” (ΕΠ-ΑΝ), όπως και ο θείος μου κτηνίατρος Μιχάλης Στυλιανόπουλος (σύζυγος της αδελφής του πατέρα μου Βαλεντίνης Παντελόγλου), μέσω του οποίου θα έκανα και προσωπική γνωριμία με το Γιάννη Τομπρογιάννη σε συνάντηση που θα πραγματοποιούνταν στις 21 Απριλίου 1967. Η συνάντηση αυτή φυσικά δεν πραγματοποιήθηκε τότε και έτσι η γνωριμία μας έγινε μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών, όταν εκείνος επανήλθε στην Ελλάδα από το εξωτερικό όπου εντωμεταξύ είχε μεταβεί.
Ο Γιάννης Τομπρογιάννης είχε και συνέχεια βεβαίως μέχρι τα μισά της δεκαετίας του ’90, που σε μεγάλη ηλικία εξεμέτρησε το ζην – δικός του και ο φάκελος “Αθήνα-Προβλήματα”…
Κώστας Π. Παντελόγλου
